Malthusiaanse spanningen

Waar mensen leven, moet gegeten worden. Het is duidelijk dat een mens niet zonder kan. Maar wat als er meer mensen zijn dan er voedsel beschikbaar is? Dit is iets waar de econoom Robert Malthus (1766-1834) zich al in 1798 mee bezig hield. Voor zijn studie naar demografie werd er gewoon aangenomen dat de populatie wel altijd toe zou nemen, maar dat daarmee de hoeveelheid voedsel ook altijd zou toenemen. Er zijn dan immers meer mensen die voedsel kunnen produceren. Deze evenredige verhouding zag Malthus helemaal niet als een aanname. Hij zag om zich heen juist steeds meer honger. Hoe kon dit dan? Volgens hem groeide de bevolking veel harder dan de voedselproductie. En daarmee kwam zijn conclusie: de mens moet zuinig om gaan met het voedsel. Wanneer dit niet zou gebeuren, zou er een einde komen aan de gehele mensheid.

Nu is dit laatste overduidelijk nog niet gebeurd, we zijn er nog! Maar niet alle monden over de hele wereld kunnen gevoed worden en bovendien is het voedsel niet eerlijk verdeeld over de wereld. Good-old Robert was right!

Laten we dit in ieder geval altijd onthouden en er aan proberen te denken wanneer we alwéér een half oud brood weggooien!