Pasta

Pasta

zondag 15 januari 2012

Tip uit de supermarkt: Pirato Gourmet Chips Balsamico


Deze chips, die verkrijgbaar is bij de Aldi, is een verrassende aanrader. Verrassend ten eerste, omdat hij zoals gezegd verkrijgbaar is bij de Aldi, die nu niet bepaald een winkel is die bekend staat om kwaliteitsproducten. Toch is het met de Aldi zo, net als met vele andere supermarkten en winkelketens, dat je moet weten wat je er moet halen. Aanraders van de Aldi zijn vaak te vinden in het snoep- en snackvak; Aldi is nu eenmaal een Duits concern.

Ten tweede is deze aanrader verrassend omdat het chips is. Wat kan er bijzonder zijn aan chips? Het zijn toch gewoon gefrituurde aardappels? Bij deze chips is dat niet het geval. Ze zijn precies lang genoeg gebakken, precies dun genoeg gesneden en hebben precies genoeg smaak.

Die smaak van deze chips is moeilijk te omschrijven. Je proeft inderdaad het balsamico-azijn waaraan de chips zijn naam dankt, maar ook knoflook en suiker. Hij is in ieder geval verrukkelijk en een bezoekje aan de Aldi waard! Ik ben verslaafd!

donderdag 12 januari 2012

Restaurant Recensie: Afrika Savanne Luijksgestel

Het is inmiddels een tijdje geleden dat ik dit restaurant bezocht heb, maar om persoonlijke redenen is het me nog erg goed bijgebleven. Mijn mening over de Afrika Savanne is nog actueel, gezien aan het restaurant en haar menukaart nog nauwelijks tot niets veranderd is.

Het was een druilerige zaterdagavond in de herfst van 2010 toen mijn schoonfamilie en ik gingen eten bij dit restaurant. Het zou normaal niet het restaurant van onze keuze zijn geweest, maar mijn schoonmoeder had via via een cadeaubon gekregen van dit restaurant en dus gingen we op weg naar Luijksgestel. Luijksgestel ligt onder Eindhoven bij de Belgische grens, maar vanuit mijn huis is dit maar een paar kilometer.

De sfeer in het restaurant was bij binnenkomst erg goed. Het restaurant had een typisch Afrikaanse uitstraling, evenals dus de naam van het restaurant en de menukaart. Ik vind het persoonlijk erg fijn als ik weet wat ik kan verwachten van een restaurant, dus dit was absoluut een plus. We gingen zitten en al meteen sloeg de sfeer om aan onze tafel. Het bleek namelijk dat in de aangelegen zaal van het restaurant op dat moment djembélessen werden gegeven. Dit maakte erg veel kabaal en we konden elkaar nog maar amper verstaan. Na hierover iets gezegd te hebben bij het personeel van het restaurant werd de toegangsdeur van deze zaal gesloten. Het kabaal werd iets minder, maar was nog steeds vrij heftig aanwezig.

De grootste negatieve kanten moesten echter nog komen, en dat bij het belangrijkste gedeelte van de avond: het eten zelf. Ik koos zelf voor de “West Afrikaanse Pinda sop” en daarop volgend de “Tagine Cape to Caïro”.

De pindasoep was smakelijk, maar niet erg bijzonder. Ik proefde alleen pinda’s, room en peper; op zich prima,maar bij de Afrikaanse keuken had ik wel wat spannendere keuzes verwacht.

Het hoofdgerecht wat daarop volgde was helaas totaal niet mijn smaak. Het is daarom (naast de eerder genoemde persoonlijke omstandigheden) dat ik mijzelf dit restaurant en haar eten nog zo goed kan herinneren. Mijn gerecht werd geserveerd in een grote braadpan, waar op zich niets mis mee is; zo blijft het eten tenminste lekker warm. Op het moment dat ik de deksel eraf haalde en keek wat er tevoorschijn kwam, was ik minder enthousiast. Tot mijn grote verbazing zag ik slechts een bodempje van een velerlei aan bonen en andere groenten uit (naar het leek) Bonduelle-blikjes, versierd met een paar ieniemienie stukjes feta-kaas en een paar walnoten. Qua smaak was er verder weinig mee gedaan, slechts wat olie, zout en peper waren merkbaar.

Ik denk dat het overbodig is om te zeggen dat ik erg teleurgesteld was in dit gerecht, zeker als de prijs ervan wordt meegewogen in de beoordeling. €16,95 is hiervoor echt te duur.

Een gerecht dat zo te zien wel beter is gelukt (in ieder geval qua opmaak)!
Aan deze vooral negatieve recensie wil ik wel nog één positief punt toevoegen en dat punt gaat over de service. De eigenaresse van de Afrika Savanne heeft echt hard voor de zaak en dat merk je. Ze bood ons Afrikaans bier van het huis aan (al was dit niet echt mijn smaak) en bracht alles met veel passie. Ik hoop daarom ook echt op verbetering en ik denk dat er dit gezien haar passie ook wel inzit.

Afrika Savanne Contact

dinsdag 10 januari 2012

Held: Jamie Oliver




Jamie Oliver is een held. Klaar. Meer hoef ik eigenlijk al niet over hem te zeggen. Toch is het voor jullie als lezers toch fijn om te weten wat hem dan een held maakt.

Ik was een aantal jaar jonger toen ik Jamie voor het eerst leerde kennen. Zijn blije blonde koppie en zijn sprankelende ogen trokken al meteen mijn aandacht, maar wat hij met eten kon, nog des te meer. Inmiddels volg ik hem op televisie, internet en koop ik zijn kookboeken.

Geboren als Engelsman is hij bekend met het ‘food=love’-principe en hij kan dan ook als de beste echt Engelse ‘Sunday night diners’ maken, waarbij de hele familie gezellig gezamenlijk van een stuk gehaktbrood kan smikkelen.

Wat hem echter zo bijzonder maakt, is dat hij verder kijkt dan zijn Engelse neus lang is. Hij heeft zijn culinaire invloeden opgedaan in onder andere Australië en de Verenigde Staten, maar vooral ook in Italië. Zelf zegt hij vaak dat hij hier heeft geleerd wat het allerbelangrijkste is bij koken: het gebruik van verse, lokale producten. Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik kan me trouwens wel voorstellen dat dit een echte eyeopener was voor Jamie, opgroeiende in ‘jack with beans’-Engeland.

Die ‘sunday night diners’ waar ik het eerder over had, zijn echter niet de enige Engelse specialiteiten van Jamie. Hij is ook erg goed in braadstukken en hartige pasteitjes, evenals stoofpotten en braadstukken. Voedzaam eten dus, en dit kan misschien wel een nadeel zijn van Jamie: in.al.zijn.gerechten.zit.olijfolie. Véél olijfolie. Deze olijfolie maakt wel echt zijn gerechten af, dus als je op de lijn let; zie het een keer door de vingers. Jamie is het waard.

Momenteel ben ik zijn zoveelste prachtige kookboek door aan het spitten (‘Jamie’s diners’), dat naast heerlijke recepten ook schattige foto’s van zijn dochtertjes en persoonlijke tips bevat. De pasta met gemarineerde ricotta uit de oven is hiervan zeker de aanrader, zowel mijn vriend als ik hebben dit gerecht met veel liefde gegeten. Liefde voor elkaar, de pasta en Jamie.

vrijdag 10 juni 2011

Recepttip: Nigella Lawsons spinaziesalade

Nigella is een held. Ik ben een absolute fan van haar televisieprogramma en ik ben via haar facebookpagina ook in aanraking gekomen met haar website. Die laatste is ook een pareltje en ze geeft hier al haar geheimen prijs, met, zoals we van haar gewend zijn, een persoonlijke touch. Juist die touch maakt Nigella zo bijzonder. Je gelooft wat ze je vertelt, ze is puur en oprecht. En bovendien: heb je ooit een televisiekok gezien die er zo goed uit zag? Glamour en cooking gaan prima hand-in-hand in 2011, zo blijkt maar weer.
Dan nu het eerste recept van haar dat ik heb gemaakt. Het is haar spinaziesalade.
Ingrediënten:
-          500 gram spinazie, grof gesneden
-          75 gram pompoenzaad (of zoals ik deed: een gemengd bakje met pompoenpitten, pijnboompitten, zonnebloempitten, etc.)
-          2 avocado’s, in stukjes
Voor de dressing:
-          1 theelepel pompoenolie
-          2 eetlepels aardnootolie
-          ½ theelepel zout
-          sap en geraspte schil van 1 limoen
Het is niet moeilijker dan alles door elkaar doen! Een echt snel recept dus, één van Nigella’s kwaliteiten. De pompoenolie en de aardnootolie zijn niet gemakkelijk te vinden in (kleine) supermarkten en die kunnen naar mijn inziens dan ook prima vervangen worden door walnootolie met een klein beetje suiker.
Vleestip: wij aten deze salade met noodles en (vega-)kipfiletstukjes gewokt met sojasaus. Pas op met de hoeveelheid sojasaus, deze smaakt behoorlijk zout en ook de salade heeft zoals gezegd zout in zich.